خوابم بشد از ديده

خوابم بشد از ديده دراين فکر جگر سوز       کاغوش که شد منزل آسايش و خوابت

شرح بیت

سوزندگی و آتش درون ديده ام را به خواب فرو برد و با بينائی ظاهری فقط ظاهر را مشاهده می نمودم و درخواب عميقی غوطه ور بودم و آنچنان مستغرق عشق سوزناک بسر می بردم که از اطراف خود خبر نداشتم و عشق معشوق جگرم را سوزانده بود و مداوم در فکر وصلت يار بودم و در پی اين بودم که محل آسايش و استراحت معشوق را بيابم ماوی و پناه گاه يار کجاست آيا او استراحتگاهی دارد معبود هستی هميشه بيدار و آگاه است فلسفه وجود آفرينش از اوست ،  اوست که کليه موجودات را آفريده است او مداوم زنده و فعا ل است هرگز به خواب فرو نمی رود پس برای معشوق آسايشی وجود ندارد که محلی هم داشته باشد.